تحلیل گفتمان‌شناختی گفتمان‌نماها در قرآن کریم: به سوی معرفی الگوی مدیریت گفتمان بر اساس متون قرآنی

نوع مقاله : مقاله علمی - پژوهشی

نویسنده

گروه زبان دانشکده ادبیات و زبانها، دانشگاه اراک اراک ایران

چکیده

چکیده                                                                                                                               ترکیب عناصر زبانی مانند قیود، جملات کوتاه، افعال، حروف اضافه، ربط و عطف به ایجاد عناصری فرازبانی به نام گفتمان‌نما می‌انجامد که در خدمت مدیریت گفتمان می‌باشند. این پژوهش بر آن است تا با رویکردی توصیفی و تطبیقی به بررسی ابعاد استفاده از پیچیده‌ترین، پرکاربردترین و موثرترین عناصر فرازبانی-گفتمان‌نماها- بر اساس نظریة گفتمان‌شناختی انسجام، گامی مقدماتی در کشف و شناسایی الگوی مدیریت گفتمان در قرآن کریم بر دارد و چارچوب آن را توصیف کند؛ لذا ۶ جزء قرآن کریم به صورت تصادفی برای تجزیه و تحلیل انتخاب شد تا به پاسخ سوالات در بارة نوع گفتمان‌نماها و توزیع فراوانی آن‌ها دست یابیم. پیکرة پژوهش دارای 16906 کلمه بود. یافته‌های مطالعه به کشف الگویی چهار-وجهی در مدیریت گفتمان در قرآن کریم منجر شد که روابط چهارگانة گفتمانی ذیل را معرفی می کنند: استنباط، تفصیل، تقابل و توالی. ابعاد یافته‌ها تجزیه و تحلیل شد و کاربردهای مختلف در حوزه‌های آموزش، پژوهش، تدوین مطالب درسی و فرهنگ نگاری بحث و بررسی شد.                                                                   

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

A Discourse-Oriented Approach to the Analysis of Discourse Markers in the Holy Qur’an: Towards Introducing a Discourse Monitoring Model Based on Qur’anic Texts

نویسنده [English]

  • Ali Mohammad Mohammadi
English Department, Faculty of Literature and Languages, Arak University, Arak, Iran,
چکیده [English]

Abstract
Designing and introducing models for conducting research based on theoretical perspectives comprise the principles and foundations of descriptive, qualitative, and explorative studies. It is one of the current procedures in discourse and pragmatic studies which are generally based on corpus-based studies. Discourse markers are metalinguistic elements made up of prepositions, coordinators, conjunctions, adverbs, and short sentences. Discourse markers are applied in order to establish relationships between different units of discourse in human communication. The present research aimed to investigate and analyze the most complex, frequent, and effective metalinguistic elements, i.e. discourse markers, on the basis of coherence theory in discourse to explore and discover a discourse monitoring model on the basis of Qur’anic texts. To this end, 6 sections of the Holy Qur’an were randomly selected for the purpose of analysis. The corpus consisted of 16906 words. The analysis of the corpus produced a four plane of talk framework representing four types of discourse relations comprising inference, elaboration, contrast and temporal sequence. Different aspects of the findings were discussed, and different implications for education, research, material development, and lexicography were considered.

کلیدواژه‌ها [English]

  • discourse markers
  • Qur’anic texts
  • discourse monitoring
  • model

مراجع

  1. 1. بازوندی، حسین. (1398). ملاحظاتی در باب زبان قرآن، تفسیر و زبان قرآن، ۷(14)، 190-167.
  2. پاکنژاد، محمد و ویسی، الخاص (1400) نقش توالی گفتمان‌نماهای واژگانی در انسجام متنی ترجمه‌های تفسیری فارسی و انگلیسی، مطالعات قرآن، ۱۰(۴۵)، 170-139.
  3. پاکنژاد، محمد، ویسی، الخاص و نقی زاده، محمود (1396). تحلیل و بررسی توالیهای گفتمان نماها در شش ترجمه معاصر فارسی و انگلیسی، مطالعات ترجمه قرآن و حدیث، 4(8)، 62-35.
  4. توکلی محمدی، نرجس و مکوند، محمود (1398). بررسی و تحلیل تاریخی اندیشه پیوستگی متن قرآن کریم، تحقیقات علوم قرآن و حدیث، 3(43)، 125-91.
  5. حجتی زاده، راضیه. (1396). تاثیر نقش‌نماهای گفتمانی واو و ف در فهم معنی آیات قرآن، پژوهش‌های زبانشناختی قرآن،2 (۱۲)، 141-162.
  6. الخاص، ویسی و مولوی وردنجانی، آرزو (1395). بررسی مقابله ای نقص گفتمانی اعداد پیوندی واو وفا در قرآن کریم، مطالعات ادبیات عرفان و فلسفه، ۲(۲)، 26-18.
  7. شیخ قره‌سنگ، شهین. (1399). بررسی نشانگرهای تعاملی فراگفتمان در قرآن کریم، مطالعات قرآنی و فرهنگ اسلامی، 4(3)، 23-46.
  8. فقیه ملک مرزبان، نسرین. (1387). شور عطف. فصلنامه علمی-پژوهشی علوم انسانی دانشگاه الزهرا، 4(2)، 145-168.

مکوند، محمود و شاکر، محمدکاظم (1394).  بازخوانی انسجام متن قرآن در پرتو نظریه نظم متقارن،

پژوهش‌های قرآنی، ۳(۷۶)، 33-4.

  1. مولوی وردنجانی، آرزو (1393). بررسی نشانگرهای گفتمانی در سور مکی و مدنی قرآن کریم از

دیدگاه زبان شناسی متن، برگرفته از: https://civilica.com/doc/423350/

  1. Aijmir, K. (2002). English discourse particles: Evidence from a corpus. Amsterdam: Johan Benjamins
  2. Al-heeh, S. & Jebreen Itmeizeh, M. (2016). Exploring discourse markers in Noble Quran, International Journal on Studies in English Language and Literature, 4(7), 32-51.
  3. Asık, A., & Cephe, T. (2013). Discourse markers and spoken English: Nonnative use in the Turkish EFL setting. English Language Teaching, 9(12), 34-56.
  4. Fraser, B. (1999). What are discourse markers? Journal of Pragmatics , 12(3), 931-952.
  5. Crible, L & Pascual, E. (2020). Combinations of discourse markers with repairs and repetitions in English, French and Spanish, Journal of Pragmatics, 5(7), 54-67.
  6. Dagand, L. & Cuenca, M. J. (2019). Discourse Marker use: from production to comprehension. Workshop proposal for the 53rd SLE Conference Bucharest (Romania), 26 – 29 August 2020. Retrieved from: http://sle2020.eu/downloads/workshops/Discourse%20Marker%20use.pdf>
  7. Faghih Malek Marzban, N. (2008). The Functions of Conjunctions, Olum Ensani Alzahra, 17(68-69), 145-168.
  8. Frank-Job, B. (2006). A dynamic-interactional approach to discourse markers. In K. Fischer (Ed.), Approaches to discourse particles, (pp. 359-375). Oxford: Elsevier.
  9. Fraser, B. (2006). Towards a theory of discourse markers. In K. Fischer (Ed.), Approaches to discourse particles (pp. 240-256). Oxford: Elsevier.
  10. Halliday, M. A. K. (1973). Explorations in the functions of language. New York: Elsevier North-Holland, Inc.
  11. Hellermann, J. & Vergun, H. (2007). Language which is not Taught: The Discourse Marker Use of Beginning Adult Learners of English. Journal of Pragmatics, 39(2), 157–179.
  12. Hyland, K. (2005). Metadiscourse: Exploring Interaction in Writing. London: Continuum.
  13. Jalilifar, A. (2008). Discourse markers in composition writings: The case of Iranian learners of English as a Foreign Language. English LanguageTeaching, 1(3), 31-48.
  14. Kassaei, Gh. & Amouzadeh, M. (2020). The combination of Discourse Markers in Persian. International Review of Pragmatics, 12(1), 135-163.

15.Kessler, E. (2013). Encyclopedia of management theory. Available: www.us.asgepub.com.

  1. Martínez, A. C. L. (2002).The use of discourse markers in E.F.L. learners' writing, Revista

Alicantina de Estudios Ingleses, 15(4), 123-132.

  1. Mohammadi, A. M. & Dehghan, R. (2020). An Analysis of Discourse Markers in Translation
  2. Criticism: Introducing a Discourse Monitoring Model in the Iranian Context. Translation Studies Quarterly, 18(69), 7–24.
  3. Mohammadi, A. M. (2015). An introduction to discourse monitoring system: theories, strategies, models, and researchers, Journal of Foreign Language Research, 5(1), 61-86.
  4. Mohammadi, A. M. (2020). A pragmatic analysis of co-occurrence of discourse markers in texts: pragmaticalization of functions, Zaban Pazhuhi, doi: 10.22051/jlr.2020.32471.1902
  5. Mohammadi, A. M. (2021). An Analysis of the Underspecifications of “AND” in Parallel Corpora: A Case Study in Simultaneous Translation in Iranian Context. Journal of Foreign

Language Research, 11 (1), 67-80.

  1. Mohammadi, A. M., Nejadansari, D. Yuhannaee. M. (2015). The index of pragmaticuses of 'Well' in university classroom discourse: a case study in Iran. Taiwan Journal of TESOL,

12(2), 86-116.

  1. Muller, S. (2004). ‘Well you know that type of person’: functions of well in the speech of American and German students. Journal of Pragmatics, 11(36), 1157–1182.
  2. Muller, S.(2005). Discourse Markers in Native and Non-native English Discourse. Amsterdam: John Benjamins.
  3. Nejadansari, D. &. Mohammadi, A. M. (2014). The frequencies and functions of discourse markers in the Iranian University EFL classroom discourse. International Journal of Research Studies in Language Learning, 4(2), 1-18.
  4. Quan, L., & Zheng, L. (2012). A study of self-repair markers in conversation by Chinese learners. Journal of Language Teaching and Research, 5(5), 1216–1223.
  5. Redeker, G. (1990). Ideational and pragmatic markers of discourse structure. Journal of Pragmatics, 14, 367 - 381.
  6. Sayadkooh, A., & Reisi, A. (2017). Functions of Vav in Golestan. Honar Zaban, 1(2), 5-35.
  7. Schiffrin, D. (1987). Discourse markers. Cambridge: Cambridge

University Press.

  1. Schiffrin, D. (2006). Discourse marker research and theory: revisiting and. In K. Fischer (Ed.). Approaches to discourse particles (pp. 315-339). Amstersam: Elsevier.
  2. Sperber, D. & Wilson, A. (1995). Relevance . Oxford: Blackwell.

32.Trillo, R. J. (2002). The pragmatic fossilization of discourse markers in non-native speakers of English. Journal of Pragmatics, 4(34), 769–784.

 

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار