بررسی و نقد دیدگاه گابریل ساوما درباره ی آیه ی «…وکَفَّلَها زَکَرِیَّا کُلَّما دَخَلَ عَلَیْها زَکَرِیَّا…»

نوع مقاله : مقاله علمی - پژوهشی

نویسندگان

استاد یار دانشگاه علوم ومعارف قرآن کریم

چکیده

گابریل ساوما در سال 2006م. کتابِ قرآن، تفسیر اشتباه، ترجمه اشتباه و خوانش اشتباه، زبان آرامی قرآن را نوشت. وی در این کتاب ادعا می­کند که زبان قرآن، آرامی سریانی است و در صدد اثبات اقتباس قرآن از منابع یهودی - مسیحی است. او برای اثبات ادعای خویش با بررسی سوره­های قرآن، واژگان فراوانی را به عنوان شاهد ذکر نموده و به تحلیل آنها پرداخته­است. نویسنده در بررسیآیه­ی «وَ کَفَّلَها زَکَرِیَّا کُلَّما دَخَلَ عَلَیْها زَکَرِیَّا» آل­عمران/37، براساس زبان سریانی آرامی، عبارت «وَ کَفَّلَها زَکَرِیَّا» را به «زکریا را تعظیم کننده به او (مریم) قرار داد» و عبارت «دَخَلَ عَلَیْها» را «ایستادن با حالت احترام و ترس»  ترجمه نموده­است. در این مقاله با هدف بررسی دقیق معنای این آیه، ضمن ارائه دیدگاه ایشان به روش تحلیلی تطبیقی به نقد و بررسی آن از جنبه­ی زبان­شناسی تاریخی تطبیقی در سه زبان عبری، سریانی و عربی می­پردازیم تا بنگریم که شواهد زبان­شناختی موجود از «کفّل» و «دخل» تا چه میزان دیدگاه ساوما را تایید می­کند؟  وجود شواهدی از مشتقات کَفَلَ در ادبیات جاهلی و شباهت­های ساختاری و معنایی آن در سه زبان عبری، سریانی و عربی حاکی از آن است که «کفّل»  هر چند اصلی سامی دارد؛ اما سیر تطور و تکامل معنایی خاص خود را در هر کدام از شاخه­های سامی داشته و همچنین شواهد فراوان مشتقات دَخَل در شعر جاهلی و تعدد و تنوع این ریشه در قرآن و فقدان این ریشه در زبان عبری، سریانی و عهدین این احتمال را تقویت می­کند که این ریشه، عربی اصیل بوده و اعراب فهم درستی از ساختار و معنای آن داشته­اند. بررسی­های انجام شده خلاف ادعای ساوما را اثبات می­کند.
 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

A Review and Criticism of Gabriel Sawma's View on Ayah "wakaffalahā zakariyyā Kullamā dakhala ‘alay‌hā zakariyyal‌miḥ‌rāba" (Al-e Emran: 37)

نویسندگان [English]

  • Mohammadali Hemmati
  • Vafadar Keshavarzi
: Assistant Professor, University of Sciences and Teachings of the Holy Qur’an
چکیده [English]

In 2006, Gabriel Sawma wrote the book The Qur'an: Misinterpreted, Mistranslated, and Misread. The Aramaic Language of the Qur'an. He claims in this book that the language of the Qur’an is Syro-Aramaic and tries to prove the adaptation of the Qur’an from Jewish-Christian sources. In order to prove his claim by investigating Qur’anic surahs, he mentions many words as evidence and analyzes them. Examining the ayah, "wakaffalahā zakariyyā Kullamā dakhala ‘alay­hā zakariyyal­miḥ­rāba" (Al-e Emran: 37) (Zachariah taking charge of her whenever Zachariah went into her in the Sanctuary), and according to Syro-Aramaic language, Sawma has translated the phrase "wakaffalahā zakariyyā Kullamā dakhala ‘alay­hā zakariyyal­miḥ­rāba" as "When Zacharias went to go to Mary, he bowed to him and bowed with fear". In the present article that aims to meticulously examine the ayah's meaning, we propound Sawma's viewpoint from the perspective of comparative historical linguistics in the three languages of Hebrew, Syriac, and Arabic to see to what extent the linguistic evidence coming from kaffala and dakhala confirms his opinion. Evidence based on derivations of kaffala in Jahiliyyah literature and its structural and semantic similarities in Hebrew, Syriac, and Arabic indicate that although this root has a Syriac origin, it has witnessed its own semantic development in each of Syriac branches. There are also plenty of evidence related to derivations of dakhala in Jahiliyyah poetry that besides the multiplicity and diversity of the usage of this root in the Qur’an along with its non-existence in Hebrew, Syriac, and the Bible corroborate the possibility that it is a pure Arabic root and that Arabs have correctly understood its structure and meaning. The analyses performed thus go contrary with Sawma's claim
 
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • the Qur’an
  • the Bible
  • Aramaic
  • Syriac
  • kaffala
  • dakhala
  • Gabriel Sawma

مراجع

- قرآن کریم.
- عهد عتیق، کتاب­های شریعت یا تورات بر اساس کتاب مقدس اورشلیم، (1393ش)، ترجمه پیروز سیار، ج1، تهران، هرمس، چاپ اول.
- عهد جدید بر اساس کتاب مقدس اورشلیم، (1387ش)، ترجمه پیروز سیار، تهران، نشر نی، چاپ دوم.
- کتاب مقدس، ترجمه­های نرم افزار مژده.
1. ابن جزری، محمد بن محمد الدمشقی، (بی­تا)، النشر فی القراءات العشر، تحقیق علی محمد الضباع، ج2، بیروت، دار الکتب العلمیة. 
1.ابن عاشور، محمد الطاهر بن محمد، (1420ق)، التحریر والتنویر، ج17، مؤسسة التاریخ العربی، بیروت. الطبعة الثانیة.
2.ابن فارس، احمد، (1979م)، معجم مقاییس اللغة، ج2 و 5، بیروت، دارالفکر، الطبعة الثانیة.
3.ابن منظور، محمد بن مکرم بن علی، (1414ق)، لسان العرب، ج11، بیروت، دارصادر، الطبعة الثالثة.
4.أعشی، میمون بن قیس، (2010م)، دیوان الشعر، تحقیق محمود إبراهیم محمد الرضوانی، ج1، دوحة، وزارة الثقافة والفنون والتراث، الطبعة الأولی.
5.امرؤالقیس، (بی­تا)، دیوان الشعر، شرح أبوسعید السکّری، تحقیق أنور علیان أبوشویلم: محمدعلی الشوابکة، مرکز زاید للتراث، بی­جا.
6.بیضاوى، عبدالله بن عمر، (1418ق)، أنوار التنزیل و أسرار التأویل، ج4، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، الطبعة الأولی.
7.راغب، حسین بن محمد، (1412ق)، مفردات ألفاظ القرآن، ترجمه سید غلامرضا خسروی حسینی، تهران، انتشارات مرتضوی، چاپ چهارم.
8.صغیر، محمد­حسین، (1413ق)، المستشرقون والدراسات القرآنیة، قم، مرکز النشر لمکتب‏الإعلام الإسلامی.
8.طباطبایی، محمد حسین، (1374ش)، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه سید محمد باقر موسوى همدانى، ج3 و 14، قم، دفتر انتشارات اسلامى جامعه‏ى مدرسین حوزه علمیه، چاپ پنجم.
9.طبری، محمد­بن­جریر، (1412ق)، جامع‏البیان عن تأویل آی القرآن، ج3 ، بیروت، دارالمعرفة، الطبعة الأولی.
10.طرفة بن العبد، (2000م)، دیوان الشعر، شرح الأعلم الشنتمری، تحقیق أنور علیان أبوشویلم و محمد علی الشوابکة، ط الثانیة، بیروت، المؤسسة العربیة للدراسات والنشر.
11.فراهیدی، خلیل بن احمد، (1383ش)، کتاب العین، ج4 و 5، قم، انتشارات اسوه، چاپ دوم.
12. قرطبى، محمدبن‏احمد، (1364ش)، الجامع لأحکام القرآن، تهران، ج4،انتشارات ناصرخسرو، چاپ اول.
13.مصطفوی، حسن، (1368ش)، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم‌، ج10، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
14.منّا،یعقوب اوجین، (1975م)، قاموس کلدانی عربی، بیروت، منشورات مرکز بابل.
15.همتی، محمد علی، (1395ش)، گزارش، نقد و بررسی آراء کریستف لوکزنبرگ در کتاب قرائت آرامی سریانی قرآن، قم، انتشارات دانشکده اصول الدین، چاپ اول.
16. Bar Bahlule, Hassan, (1788),  Lexicon Syricum, v.1, Paris, republic typograph.
17. Costaz, louis,s.j, (2002), dictionnaire syriaqus- francais, syriac-english dictionary, , Third Edition, Beyrouth, dar el-machreq.
18. Wilhelm Gesenius, (1882), A Hebwr and English Lexcion of the Old Testament, Boston, Houghton, Mifflin and Company.
19. Klein, Ernest, (1987), A Comprehensive Etymological Dictionary of the Hebrew Language for Readers of aeanglish, Jerusalem.
20. Mingana, (1927), Syriac influence on the Style of the Koran, Bulletin of the John Rylands, Library,.
21. Margoliouth, MRS, (1903), A Compendius syriac of  R.payne Smith. Oxford at the clarendon press.
22. Reynolds, Gabrial, (2007), The Qurʼān in Its Historical Context, routlede, taylor & Francic, London.
23. Sawma, Gabriel, (2006), The quran Misinterpreted, Mistranslated, And Misread, the Aramaic Language of the Quran, Adi Books,.

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار