نوع مقاله : مقاله علمی - پژوهشی
نویسنده
دانشآموختۀ دکترای زبان و ادبیات عربی، گروه زبان و ادبیات عربی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
نویسنده [English]
The irreplaceable role of the Holy Qurʾan in human life has brought phonetics to the aid of scholars of Islamic sciences in revealing connected layers of hidden meanings and concepts in this divine book and has brought about the implementation of extensive research on the coherence between phonetic and semantic layers of the ayahs of the Holy Qurʾan. In order to achieve the aforementioned goal, The current descriptive-analytical study investigated the Phono-Semantic coherence in Surah Luqman. The relation between phonetic and signification aspects of ayahs in this surah are completely visible and sounds have exactly been employed proportionate to the meanings of the ayahs. Voiced sounds with a frequency of 71% and semi-voiced sounds with a frequency of 49% have the largest role in inducing the meanings of the ayahs. These sounds are followed by voiceless sounds (29%), plosives (27%) and fricatives (24%) in terms of frequency. The reason for the predominance of voiced and semi-voiced sounds is the meanings and register of the ayahs because this surah includes important topics such as the grandeur of the Holy Qurʾan, the divine creation, the great resurrection day, monotheism, and moral values. These topics justify the need for the employment of sounds and on the other hand, whenever inciting the tender feelings of the audience is required, more … fricative soothing sounds have been used so that the phonetic proportionality between the letters of the words and their meanings are completely evident and replacing them with other words is impossible.
کلیدواژهها [English]
- قرآن کریم
1. ابن جنّی، ابوالفتح عثمان (1954). سرّ صناعة الإعراب، تحقیق: مصطفی سقّا والآخرون، مصر: مکتبة المصطفی الحلبی.
2. ابنعاشور، محمد طاهر (د.ت). التحریر والتنویر، د.م: دار التونسیة للنشر.
3. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر (1431ق). تفسیر القرآن العظیم، تحقیق: حکمت بن بشیر بن یاسین، القاهرة: دار ابن الجوزی للنشر والطباعة.
4. امیدالله کاشانی، عباس (1363). علم قرائت، بیجا: انتشارات ناس.
5. أنیس، إبراهیم (د.ت). الأصوات اللغویة، القاهرة: نهضة مصر.
6. أنیس، ابراهیم (1374). آواشناسی زبان عربی، ترجمه ابوالفضل علامی میانجی و صفر سفیدرو. تهران: واحد مطالعات و تحقیقات اسلامی اوقاف و امور خیریه، انتشارات اسوه.
7. أولمان، ستیفن (د.ت). دور الکلمة فی اللغة، ترجمة وتقدیم وتعلیق: کمال بشر، ط 12، القاهرة: دار غریب للطباعة والنشر.
8. الآلوسی، سیّد محمود (1415ق). روح المعانی، تحقیق: علی عبد الباری عطیّة، بیروت: دار الکتب العلمیّة.
9. باقری، مهری (1380). مقدمات زبانشناسی، تهران: نشرقطره.
11. پورفرزیب، ابراهیم (1377). تجوید جامع، تهران: سمت.
12. الجاحظ، عمر بن بشر (د.ت). البیان والتبیین، تحقیق: فوزی عطوی، بیروت: دار العودة.
13. حق شناس، علی محمد (1369). آواشناسی، تهران: نشر آگاه.
14. الحوی، سعید (1424ق). الأساس فی التفسیر، ط6، القاهرة: دار السلام.
15. خاقانی اصفهانی، محمد و قاسم پیوندی، زهرا (1390). «بررسی سبکشناختی فرمان حکومتی امام علی (ع) به مالک اشتر»، فصلنامه کتاب قیّم، س 1، ش 3، صص 129-148.
16. خدابخشنژاد، مهرانگیز و دیگران (1397). «سبکشناسی لایهای سورۀ نبأ (لایۀ نحوی، آوایی، واژگانی)»، فصلنامۀ پژوهشهای ادبی- قرآنی، س 6، ش2، صص 137-161.
17. دیهیم، گیتی (1358). درآمدی برآواشناسی عمومی، تهران: انتشارات دانشگاه ملی ایران.
18. رجب، إبراهیم مصطفی إبراهیم (2002). البنیة الصوتیة ودلالتها فی شعر عبد الناصر صالح؛ دراسة تاریخیة وصفیة تحلیلیة، رسالة ماجستیر،إشراف: فوزی إبراهیم فیاض، قسم اللغة العربیة، کلیة الآداب، الجامعة الإسلامیة بغزة.
19. زارعی فر، ابراهیم. (1386). «موسیقی در شعر حافظ ابراهیم»، مجلۀ انجمن ایرانی زبان و ادبیات عربی، دورۀ 3، شمارۀ 7، صص 23-39.
20. زهار، محمد وصالح قسیس (2013). «من وظائف الصوت وجمالیة الإیقاع فی النّصّ الشعری الجزائری؛ نماذج من قصیدة فتاة الظهر لسعد مردف»، مجلة الممارسات اللغویة، العدد 20، صص 21-44.
21. سبحانی تبریزی، جعفر (1391). مربی نمونه: تفسیر سوره لقمان، قم: موسسه امام صادق.
23. صالح، معین رفیق أحمد. (2003). دراسة أسلوبیة فی سورة مریم، رسالة ماجستیر، إشراف: خلیل عودة، کلیة الدراسات العلیا، نابلس: جامعة النجاح الوطنیة.
24. الصغیر، محمد حسین علی. (2000). الصوت اللغوی فی القرآن، بیروت: دار المؤرخ العربی.
25. الطباطبائی، سید محمد حسین. (1417ق). المیزان فی تفسیر القرآن، ط5، قم: منشورات جامعة المدرّسین فی حوزة العلمیّة.
26. طباطبایی، سید محمد حسین (1391). المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه سید محمد باقر موسوی همدانی، قم: دار الفکر.
28. عباس، حسن. (1998). خصائص الحروف العربیة ومعانیها، دمشق: منشورات اتّحاد الکتاب العرب.
29. عبد الرحمن، مروان محمد سعید. (2006). دراسة أسلوبیة فی سورة الکهف، رسالة ماجستیر، نابلس: جامعة النجاح الوطنیة.
30. العثیمین، محمد بن صالح. (1436ق). تفسیر القرآن العظیم، سورة لقمان، القصیم: مؤسسة الشیخ محمد بن العثیمین الخیریة.
31. علوی مقدم، مهیار (1377). نظریههای نقد ادبی معاصر(صورتگرایی و ساختارگرایی)، تهران: سمت.
32. فالک، جولیا اس. (1371). زبانشناسی و زبان، ترجمه خسرو غلامعلی زاده، مشهد: آستان قدس رضوی.
33. مشکوة الدینی، مهدی (1370). ساخت آوایی زبان، مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد.
34. المصطفوی، حسن. (1368). التحقیق فی کلمات القرآن، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
35. مکارم شیرازی، ناصر (1374). تفسیر نمونه، تهران: دارالکتب الإسلامیه.
37. النّحاس، مصطفی (1415ق). من قضایا اللغة. کویت: مطبوعات جامعة الکویت.
38. نحلة، محمود أحمد. (1981). لغة القرآن الکریم فی جزء عمّ، دار النهضة العربیة.
39. وال ورک، جی.اف (1354). زبان و زبانشناسی مقدمه یی بر مطالعه زبان، ترجمه حمید سرهنگیان، تبریز: چاپخانه شفق.